Center for Public Policy Studies

Marta Lenartowicz, Natura oporu Uniwersytet jako samowytwarzający się system społeczny

Center for Public Policy Studies opened a new book series, Biblioteka Monografii “Nauki i Szkolnictwa Wyższego” (The Library of Monographs of “Science and Higher Education”).

Its first volume is:
Marta Lenartowicz, Natura oporu Uniwersytet jako samowytwarzający się system społeczny, Poznań: CSPP UAM, 2016.

Marta Lenartowicz – doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie nauk o zarządzaniu. Od 2014 r. pracuje na Wolnym Uniwersytecie w Brukseli (VUB), gdzie zajmuje się modelowaniem samoorganizacji systemow społecznych, społeczno-ekonomicznych i technologiczno-społecznych. Wraz z prof. Francisem Heylighenem wspołzarządza tam instytutem badawczym Global Brain Institute, ufundowanym przez Yuriego Milnera w celu opracowania nowej futurystycznej formuły inteligentnego Internetu. Wcześniej pracownik naukowy Instytutu Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor R&D w grupie technologiczno-konsultingowych społek Advisio oraz kierownik Wszechnicy UJ. Doktorat, uzyskany pod kierunkiem prof. Grażyny Prawelskiej-Skrzypek, obroniła w 2013 r. na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ.

natra-oporu

Celem europejskiej polityki publicznej jest dziś często przeorganizowanie tożsamości oraz rearanżacja dotychczasowych trajektorii. Przekonanie, że jest to w ogóle możliwe, wydaje się być oparte na systemowej tezie, głoszącej, iż „zmiana w organizacji ma początek w jej otoczeniu” – zatem zmiany w granicach autonomicznych systemów społecznych mogą być skutecznie inicjowane i koordynowane za pomocą adekwatnych bodźców zewnętrznych. Niniejsza książka przedstawia pryzmat teoretyczny, który tezę tę podaje w wątpliwość.

Argumentuje, że choć systemy społeczne są systemami otwartymi, są one jednak „operacyjnie zamknięte”. Analogicznie do systemów żywych, wszelkie swoje interakcje z otoczeniem podporządkowują wewnętrznemu procesowi samo wytwarzania się – autopoiesis. Wskazuje to na możliwość istnienia potężnej bariery, przeciwdziałającej wywoływaniu zmian w systemach społecznych za pomocą procesów koordynowanych spoza ich granic. Ponieważ szczególne natężenie takich właśnie procesów występuje dziś w odniesieniu do tradycyjnych uniwersytetów publicznych, prezentowany pryzmat został tu przymierzony właśnie do nich. Autorka rekonstruuje wzorzec autonomicznego samowytwarzania się tradycyjnego uniwersytetu europejskiego i bada wpływ, jaki na autopoiesis uniwersytetów wywiera „lizboński postulat przedsiębiorczości” UE.

Download